Terug naar huis

Zaterdag 14 nov
------------------

Nadat we hadden kunnen uitslapen - sommige op het strand - volgde nog een laatste briefing op het strand van reisleider Gert en de mensen van SOS kinderdorpen. Het bijgehaalde bedrag bleek een record : 47000 euro.

Er volgde nog een prijsuitreiking : een mooie ebbenhouten trofee en "TJC 2015 Finisher" bandje. 

Nadien was het inpakken en wegwezen en maakte we kennis met de meest chaotische verkeerstoestanden. Maar in Togo telt de wet van de sterkste en met een bus kom je al heel ver. De bromfietsen en auto die in de kant moesten waren niet te tellen. Spektakel alom. Eens in de luchthaven volgde nog een eindeloze controle en rond 19u steeg ons vliegtuig op om morgenvroeg rond 5u toe te komen in Brussel.

Ondanks de zware omstandigheden (hitte, ongedierte, diarree, vertragingen, pech onderweg) hebben we 10 dagen lang genoten van de natuur, het mountainbiken, de lokale bevolking.  We hebben de Sjotbikers op de Afrikaanse kaart gezet en een heleboel vrienden gemaakt (een aantal mogen we trouwens verwachten op onze eigen toertocht op 8 mei). Dat ene zinnetje zal ons nog lang bijblijven : that's Afrika babe.

Benny

P.s. Met dank aan allen die ons mee helpen sponsoren hebben. De integrale opbrengst voor SOS Kinderdorpen gaat naar de bouw van een kraamkliniek in Benin.

Finale rit

Vrijdag 13 nov

----------------

Laatste rittendag vandaag : 50km. Vertrek aan de paalwoningen waar per kleur in een lokaal bootje het meer werden overgestoken. Op de boot reed de Ronny voor de 15de keer lek. Bij het vervangen van de band sprong de cassette van zijn wiel en rolde door zand naar beneden. Slapstick compleet. Terug op pad bleek de cassette nog te kraken.  We besloten terug te gaan kijken op de plaats van de reparatie. Daar werd nog de ontbrekende veer gevonden. En dan konden we echt op pad. Op een rustig tempo ging het een 20-tal km over singletracks naast het meer. Na 30km op de enige CP van de dag werden we verwelkomd door een lokaal orkest met ritme en dans. En dan begon het aftellen. De dag eerder werd ons verteld dat er quasi niemand achter de aankomstboog door het losse zand tot in de zee kon rijden. We wisten dus wat ons te doen stond. Na nog een mooie passage over een oude ijzeren brug (nog uit den tijd van de kolonie) draaide we de lange boulevard parallel met de zee op. Op het einde in Gran Popo lag de aankomst. Voor we het domein opdraaide zetten we onze banden op zandspanning en met ons 7 arriveerden we onder luid applaus onder de TJC 2015 boog. Uiteraard ondernamen we de zanduitdaging aan en 4 van ons reden tot in de zee. Een staande ovatie volgde. Kippenvel.

Afsluiten deden we met een gezamenlijke duik - crew en deelnemers - in de azuurblauwe oceaan. Na de douche in onze 2 strandbungalows mochten we in het zwembad nog een matchke waterpolo spelen. De Sjotbikers tegen de rest. De tegenstand werd verdronken en de winst was binnen. 

Na het avondeten op strand volgde nog een beach party tot in de vroege uurtjes. Geweldige afsluiter van een fantastisch avontuur.

Benny

Verblijf op paalwoningen

Donderdag 12 nov
---------------------

Vandaag 90 km met start per kleur. We moesten starten in groep 3. Door ons getaffel kwamen we echter in groep 4 terecht. We besloten er een redelijke lap op te geven en op CP1 bleken we al midden in groep 2 te zitten. Omdat het opnieuw erg warm was besloten we de temporiseren. De rit op zich was minder dan de vorige dagen. De passage door een palmpassage voor het winnen van palmolie was wel erg mooi. Een oase van groen. Opnieuw hadden we zoals de vorige dagen af te rekenen met lekke banden : een viertal vandaag. Leve tubeless. 

De aankomst in Possotome was wel indrukwekkend. Een verblijf op het strandje aan een groot meer met ons restaurant op paalwoningen. De fotograaf vroeg ons om een groepsfoto in het water waarbij we ons eerst moesten insmeren met het slijk van de bodem. Nadien vertelde hij ons over over de plaatselijke bevolking en hun gevoeg in het water. Bheuk. Iedereen vlug onder douche om zich goed af te schrobben met liters douchegel. De slijkfoto staat ondertussen op de TJC 2015 op facebook.  Na het avondeten werden we door de crew nog uitgenodigd bij Chez Theo : een mooi zwembad met poolhouse en bar. Een verfrissing die erg welkom was. De nacht werd doorgebracht op het strand tussen de zandvlooien. De vje had een beter plaatsje gevonden hogerop. Hij kreeg wel het nachtelijk bezoek van een colonne mieren door zijn tent. Op naar de laatste rit.

Benny

Bloedhete rit

Woensdag 11 nov
=============

Na een dagje "verfrissing"' in Notse, moesten we de knop opnieuw omdraaien voor een rit van 90km. Bij het ontwaken bleek het buiten als heel warm. Het zou de heetste rit tot nog toe worden. Er werd gestart met een gezapig tempo doorheen open vlaktes. Af en toe werd gestopt in een dorpje waar we ballonnen of andere spullen achterlieten tot groot jollijt van de kinderen. Ze hadden hier nog nooit een ballon horen fluiten. Halverwege de rit reden we door een groot indrukwekkend teakwoud waar ook een van de CP's was opgesteld. Net daarvoor passeerden we bij de grootste boom die we waarschijnlijk in ons leven zullen zien. Vervolgens ging het over een eindeloos lange rode grintpiste waar de temperatuur opliep tot boven de 40 graden richting de grens van Togo. Bloedheet en echt op het randje af. Gelukkig had onze reisleider aan de douane al een gift gedaan waardoor we ipv 2 uur maar 5 minuutjes moesten wachten. In een lokale stop net na de grens kwamen de kinderen voor ons zingen. We beloonden ze met het teveel aan powerbars dat we bij hadden. Er werd flink gesmuld. En zo arriveerden we in ons nieuwe bivac. Een lokale schooltje. Zonder toilet (behoefte in de bosjes ernaast). En een douche in palmbladeren door de schoolkinderen gemaakt. Alweer een hoofdstuk in ons Afrikaans avontuur. 

Benny

Welverdiende rustdag

Vandaag hadden we onze rustdag. Daarvoor zijn we gisterenavond toegekomen in hotel Berceau in Notse.

Was ook de kans om 's avonds eens een pintje meer te drinken. Het hotel is super met airco op de kamers en een zwembad achteraan. Onze rustdag was trouwens welgekomen want de vermoeidheid bleef stilaan hangen in de benen na 4 zware en warme ritten. Met frisse kamers kon iedereen eens bijslapen (het feestje van gisterenavond zal er ook wel mee te maken hebben). Letterlijk een hele verademing.

Deze morgen eerst ontbeten. Vervolgens onze administratie voor de grensovergang naar Benin tijdens de rit morgen in orde gebracht. Nieuwe tracks op onze gps geladen. De fietsen die ondertussen ook al ferm hebben afgezien laten herstellen. We konden hier ook onze was laten doen door de mensen van de security. In de namiddag zijn we naar Notse centrum geweest. Een lange grindweg met links en rechts winkeltjes, kraampjes en cafeetjes. Een grote chaotische drukte van bromfietsen en vrachtwagens en rondlopende mensen en dieren. 

Nu nog briefing over de rit van morgen. En een laatste "frisse" hotelnacht om vanaf morgen terug de warmte te trotseren. 

Benny

Het kleine kamertje

Maandag 9 november
================

Tijd om Golden Eye te verlaten. En dat betekende afdalen. Na enkele minuten hadden we dan ook de eerste 12km achter ons. Dit ging vlot. Tot Murphy nog eens goededag kwam zeggen. Nr 1 reed plat. Op zich geen wereldnieuws, maar er werd echter een scheur in de buitenband opgemerkt en de velg vertoonde een buts. Dan maar 911 gecontacteerd voor technische ondersteuning. De fietstechnieker zijn handeltje draait hier goed.
Onderweg bezochten we een familie die echt in the middle of nowhere woonde. Alles zeer basic, echte cultuurshock. Hier konden we het echt niet laten om een kleine gift te doen.
Even vermelden dat onze Ronald ons informeerde dat hij dringend 'moest', maar besloten had om te wachten tot we aan een horecazaak kwamen...
10km voor de eindbestemming van deze 95km lange tocht werden we getrakteerd op een tropische wolkbreuk. Gelukkig passeerden we net een schooltje waar we konden schuilen. We werden hartelijk onthaald met zang. Ondertussen kwamen er verschillende vrouwen hun schaal vullen met regenwater dat overvloedig naar beneden kwam uit het gat van de dakgoot om dan vervolgens met deze zware last op hun hoofd terug te keren. De ontnuchtering volgde echter bij het vertrek wanneer er een gps bleek verdwenen te zijn. Wat toen volgde, was vrij indrukwekkend. De kinderen werden in de klaslokalen gejaagd. Er werd geroepen en getierd. Elk kind werd gefouilleerd en de schooltassen werden doorzocht. De sfeer was compleet veranderd in chaos. Er liep zelfs een leraar met een stok rond. De gps werd echter niet gevonden. We besloten om de tocht verder te zetten.
Bij het binnenkomen van de stad Notse kwamen we dan eindelijk een café tegen. Het teken voor de Ronny om even het toilet te gaan opzoeken. Tot zijn verbazing was dit niet binnen maar buiten. Dit moet waarschijnlijk DE foto van 2015 zijn. Het 'toilet' was een constructie van 1 meter hoog zonder dak en had een prachtlokatie. Iedereen kon je zien zitten vanop de drukke straat. 100% zeker dat hij de volgende keer het bos verkiest.
Vandaag zullen we niet in de tent moeten slapen, maar krijgen we een hotel met airco en aparte badkamer.
Bij aankomst kregen we het goede nieuws dat de gps terecht was. De directeur had deze meegegeven met onze dokter toen die het schooltje passeerde. Blijkbaar werd de gps effectief gevonden bij een leerling. 
Als afsluiter van deze bewogen dag werd er nog 'kort' iets gedronken.

David

Technische rit

Zondag 8 november

=================

Deze morgen rond 6 uur ontwaakten we met een fenomenaal zicht vanuit ons tentje : een zonsopgang boven de vallei onder ons die vol met mist hing. Dan volgde een uur lang een spektakel van optrekkende mist, stijgende zon en een onwaarschijnlijk heuvellandschap rondom ons. Afrika op zijn mooist.
Vermits we terug per kleur moesten starten - groen om 10 uur - hadden we ruim tijd voor onze ochtendrituelen. Tent opruimen, toilet, fiets kuisen, ontbijt, hydrateren, en klaarmaken voor de start.
De rit van vandaag was een korte maar stevige rit : 60km, 1300hm. Het werd een vrij technische rit met erg mooie en spectaculaire klimmetjes en afdalingen, door beekjes, over balkjes.
De Sjotbikers hebben zich vandaag kunnen uitleven. We waren als allerlaatste gestart en vele andere deelnemers waren verrast over hoe vlot we alle hindernissen namen.
Er was slechts 1 deelnemer van de hele groep die de smalle oversteek van het riviertje op de mtb uitvoerde.... idd de heer Verbert in zijn welgekende stijl. De plank brak wel in 2, maar dat is een detail.
Op een zondag blijkt de kerk the place to be. Toch zeker diegene waar de Sjotbikers even een kijkje gingen nemen. Na 5 minuten werden we al dansend naar voor begeleid. Voor het altaar hebben we dan maar een ritmisch showke gegeven. De bomvolle kerk reageerde enthousiast. Iedereen ging rechtstaan en de mis veranderde in gospelachtige toestanden. Doe daar dan nog een gift bovenop en de boel stak helemaal in de fik. Hilarische toestanden. De Hulshoutse vrienden werden als ware sterren uitgewuifd. Dit was absoluut een unieke ervaring.

Benny en David