Terug naar huis

Zaterdag 14 nov
------------------

Nadat we hadden kunnen uitslapen - sommige op het strand - volgde nog een laatste briefing op het strand van reisleider Gert en de mensen van SOS kinderdorpen. Het bijgehaalde bedrag bleek een record : 47000 euro.

Er volgde nog een prijsuitreiking : een mooie ebbenhouten trofee en "TJC 2015 Finisher" bandje. 

Nadien was het inpakken en wegwezen en maakte we kennis met de meest chaotische verkeerstoestanden. Maar in Togo telt de wet van de sterkste en met een bus kom je al heel ver. De bromfietsen en auto die in de kant moesten waren niet te tellen. Spektakel alom. Eens in de luchthaven volgde nog een eindeloze controle en rond 19u steeg ons vliegtuig op om morgenvroeg rond 5u toe te komen in Brussel.

Ondanks de zware omstandigheden (hitte, ongedierte, diarree, vertragingen, pech onderweg) hebben we 10 dagen lang genoten van de natuur, het mountainbiken, de lokale bevolking.  We hebben de Sjotbikers op de Afrikaanse kaart gezet en een heleboel vrienden gemaakt (een aantal mogen we trouwens verwachten op onze eigen toertocht op 8 mei). Dat ene zinnetje zal ons nog lang bijblijven : that's Afrika babe.

Benny

P.s. Met dank aan allen die ons mee helpen sponsoren hebben. De integrale opbrengst voor SOS Kinderdorpen gaat naar de bouw van een kraamkliniek in Benin.

Finale rit

Vrijdag 13 nov

----------------

Laatste rittendag vandaag : 50km. Vertrek aan de paalwoningen waar per kleur in een lokaal bootje het meer werden overgestoken. Op de boot reed de Ronny voor de 15de keer lek. Bij het vervangen van de band sprong de cassette van zijn wiel en rolde door zand naar beneden. Slapstick compleet. Terug op pad bleek de cassette nog te kraken.  We besloten terug te gaan kijken op de plaats van de reparatie. Daar werd nog de ontbrekende veer gevonden. En dan konden we echt op pad. Op een rustig tempo ging het een 20-tal km over singletracks naast het meer. Na 30km op de enige CP van de dag werden we verwelkomd door een lokaal orkest met ritme en dans. En dan begon het aftellen. De dag eerder werd ons verteld dat er quasi niemand achter de aankomstboog door het losse zand tot in de zee kon rijden. We wisten dus wat ons te doen stond. Na nog een mooie passage over een oude ijzeren brug (nog uit den tijd van de kolonie) draaide we de lange boulevard parallel met de zee op. Op het einde in Gran Popo lag de aankomst. Voor we het domein opdraaide zetten we onze banden op zandspanning en met ons 7 arriveerden we onder luid applaus onder de TJC 2015 boog. Uiteraard ondernamen we de zanduitdaging aan en 4 van ons reden tot in de zee. Een staande ovatie volgde. Kippenvel.

Afsluiten deden we met een gezamenlijke duik - crew en deelnemers - in de azuurblauwe oceaan. Na de douche in onze 2 strandbungalows mochten we in het zwembad nog een matchke waterpolo spelen. De Sjotbikers tegen de rest. De tegenstand werd verdronken en de winst was binnen. 

Na het avondeten op strand volgde nog een beach party tot in de vroege uurtjes. Geweldige afsluiter van een fantastisch avontuur.

Benny

Verblijf op paalwoningen

Donderdag 12 nov
---------------------

Vandaag 90 km met start per kleur. We moesten starten in groep 3. Door ons getaffel kwamen we echter in groep 4 terecht. We besloten er een redelijke lap op te geven en op CP1 bleken we al midden in groep 2 te zitten. Omdat het opnieuw erg warm was besloten we de temporiseren. De rit op zich was minder dan de vorige dagen. De passage door een palmpassage voor het winnen van palmolie was wel erg mooi. Een oase van groen. Opnieuw hadden we zoals de vorige dagen af te rekenen met lekke banden : een viertal vandaag. Leve tubeless. 

De aankomst in Possotome was wel indrukwekkend. Een verblijf op het strandje aan een groot meer met ons restaurant op paalwoningen. De fotograaf vroeg ons om een groepsfoto in het water waarbij we ons eerst moesten insmeren met het slijk van de bodem. Nadien vertelde hij ons over over de plaatselijke bevolking en hun gevoeg in het water. Bheuk. Iedereen vlug onder douche om zich goed af te schrobben met liters douchegel. De slijkfoto staat ondertussen op de TJC 2015 op facebook.  Na het avondeten werden we door de crew nog uitgenodigd bij Chez Theo : een mooi zwembad met poolhouse en bar. Een verfrissing die erg welkom was. De nacht werd doorgebracht op het strand tussen de zandvlooien. De vje had een beter plaatsje gevonden hogerop. Hij kreeg wel het nachtelijk bezoek van een colonne mieren door zijn tent. Op naar de laatste rit.

Benny

Bloedhete rit

Woensdag 11 nov
=============

Na een dagje "verfrissing"' in Notse, moesten we de knop opnieuw omdraaien voor een rit van 90km. Bij het ontwaken bleek het buiten als heel warm. Het zou de heetste rit tot nog toe worden. Er werd gestart met een gezapig tempo doorheen open vlaktes. Af en toe werd gestopt in een dorpje waar we ballonnen of andere spullen achterlieten tot groot jollijt van de kinderen. Ze hadden hier nog nooit een ballon horen fluiten. Halverwege de rit reden we door een groot indrukwekkend teakwoud waar ook een van de CP's was opgesteld. Net daarvoor passeerden we bij de grootste boom die we waarschijnlijk in ons leven zullen zien. Vervolgens ging het over een eindeloos lange rode grintpiste waar de temperatuur opliep tot boven de 40 graden richting de grens van Togo. Bloedheet en echt op het randje af. Gelukkig had onze reisleider aan de douane al een gift gedaan waardoor we ipv 2 uur maar 5 minuutjes moesten wachten. In een lokale stop net na de grens kwamen de kinderen voor ons zingen. We beloonden ze met het teveel aan powerbars dat we bij hadden. Er werd flink gesmuld. En zo arriveerden we in ons nieuwe bivac. Een lokale schooltje. Zonder toilet (behoefte in de bosjes ernaast). En een douche in palmbladeren door de schoolkinderen gemaakt. Alweer een hoofdstuk in ons Afrikaans avontuur. 

Benny

Welverdiende rustdag

Vandaag hadden we onze rustdag. Daarvoor zijn we gisterenavond toegekomen in hotel Berceau in Notse.

Was ook de kans om 's avonds eens een pintje meer te drinken. Het hotel is super met airco op de kamers en een zwembad achteraan. Onze rustdag was trouwens welgekomen want de vermoeidheid bleef stilaan hangen in de benen na 4 zware en warme ritten. Met frisse kamers kon iedereen eens bijslapen (het feestje van gisterenavond zal er ook wel mee te maken hebben). Letterlijk een hele verademing.

Deze morgen eerst ontbeten. Vervolgens onze administratie voor de grensovergang naar Benin tijdens de rit morgen in orde gebracht. Nieuwe tracks op onze gps geladen. De fietsen die ondertussen ook al ferm hebben afgezien laten herstellen. We konden hier ook onze was laten doen door de mensen van de security. In de namiddag zijn we naar Notse centrum geweest. Een lange grindweg met links en rechts winkeltjes, kraampjes en cafeetjes. Een grote chaotische drukte van bromfietsen en vrachtwagens en rondlopende mensen en dieren. 

Nu nog briefing over de rit van morgen. En een laatste "frisse" hotelnacht om vanaf morgen terug de warmte te trotseren. 

Benny

Het kleine kamertje

Maandag 9 november
================

Tijd om Golden Eye te verlaten. En dat betekende afdalen. Na enkele minuten hadden we dan ook de eerste 12km achter ons. Dit ging vlot. Tot Murphy nog eens goededag kwam zeggen. Nr 1 reed plat. Op zich geen wereldnieuws, maar er werd echter een scheur in de buitenband opgemerkt en de velg vertoonde een buts. Dan maar 911 gecontacteerd voor technische ondersteuning. De fietstechnieker zijn handeltje draait hier goed.
Onderweg bezochten we een familie die echt in the middle of nowhere woonde. Alles zeer basic, echte cultuurshock. Hier konden we het echt niet laten om een kleine gift te doen.
Even vermelden dat onze Ronald ons informeerde dat hij dringend 'moest', maar besloten had om te wachten tot we aan een horecazaak kwamen...
10km voor de eindbestemming van deze 95km lange tocht werden we getrakteerd op een tropische wolkbreuk. Gelukkig passeerden we net een schooltje waar we konden schuilen. We werden hartelijk onthaald met zang. Ondertussen kwamen er verschillende vrouwen hun schaal vullen met regenwater dat overvloedig naar beneden kwam uit het gat van de dakgoot om dan vervolgens met deze zware last op hun hoofd terug te keren. De ontnuchtering volgde echter bij het vertrek wanneer er een gps bleek verdwenen te zijn. Wat toen volgde, was vrij indrukwekkend. De kinderen werden in de klaslokalen gejaagd. Er werd geroepen en getierd. Elk kind werd gefouilleerd en de schooltassen werden doorzocht. De sfeer was compleet veranderd in chaos. Er liep zelfs een leraar met een stok rond. De gps werd echter niet gevonden. We besloten om de tocht verder te zetten.
Bij het binnenkomen van de stad Notse kwamen we dan eindelijk een café tegen. Het teken voor de Ronny om even het toilet te gaan opzoeken. Tot zijn verbazing was dit niet binnen maar buiten. Dit moet waarschijnlijk DE foto van 2015 zijn. Het 'toilet' was een constructie van 1 meter hoog zonder dak en had een prachtlokatie. Iedereen kon je zien zitten vanop de drukke straat. 100% zeker dat hij de volgende keer het bos verkiest.
Vandaag zullen we niet in de tent moeten slapen, maar krijgen we een hotel met airco en aparte badkamer.
Bij aankomst kregen we het goede nieuws dat de gps terecht was. De directeur had deze meegegeven met onze dokter toen die het schooltje passeerde. Blijkbaar werd de gps effectief gevonden bij een leerling. 
Als afsluiter van deze bewogen dag werd er nog 'kort' iets gedronken.

David

Technische rit

Zondag 8 november

=================

Deze morgen rond 6 uur ontwaakten we met een fenomenaal zicht vanuit ons tentje : een zonsopgang boven de vallei onder ons die vol met mist hing. Dan volgde een uur lang een spektakel van optrekkende mist, stijgende zon en een onwaarschijnlijk heuvellandschap rondom ons. Afrika op zijn mooist.
Vermits we terug per kleur moesten starten - groen om 10 uur - hadden we ruim tijd voor onze ochtendrituelen. Tent opruimen, toilet, fiets kuisen, ontbijt, hydrateren, en klaarmaken voor de start.
De rit van vandaag was een korte maar stevige rit : 60km, 1300hm. Het werd een vrij technische rit met erg mooie en spectaculaire klimmetjes en afdalingen, door beekjes, over balkjes.
De Sjotbikers hebben zich vandaag kunnen uitleven. We waren als allerlaatste gestart en vele andere deelnemers waren verrast over hoe vlot we alle hindernissen namen.
Er was slechts 1 deelnemer van de hele groep die de smalle oversteek van het riviertje op de mtb uitvoerde.... idd de heer Verbert in zijn welgekende stijl. De plank brak wel in 2, maar dat is een detail.
Op een zondag blijkt de kerk the place to be. Toch zeker diegene waar de Sjotbikers even een kijkje gingen nemen. Na 5 minuten werden we al dansend naar voor begeleid. Voor het altaar hebben we dan maar een ritmisch showke gegeven. De bomvolle kerk reageerde enthousiast. Iedereen ging rechtstaan en de mis veranderde in gospelachtige toestanden. Doe daar dan nog een gift bovenop en de boel stak helemaal in de fik. Hilarische toestanden. De Hulshoutse vrienden werden als ware sterren uitgewuifd. Dit was absoluut een unieke ervaring.

Benny en David

Koninginnenrit

Zaterdag 7 november
=================
Voor de koninginnenrit van vandaag (120km, 1750hoogtemeters) moesten we om 7 uur klaarstaan onder de startboog voor een groepsstart.
Daarvoor eerst nog ontbijten en onze tent inpakken omdat we op het einde van die rit zouden toekomen in ons volgende bivac : Golden Eye.
De aanloop was relatief vlak door de Afrikaanse vlakte met enkele leuke dorpjes. Vanaf km 40 begon de eerste lange klim met onderweg een zeer mooie passage aan een waterval tussen het groen.
Vanaf we de bovenkant van het plateau hadden bereikt ging het de hele dag verder bergop en bergaf; met veel afwisseling ook. Veel groen, single tracks, brede rode grintwegen.
We moesten opnieuw een kleine riviertje doorsteken met gladde keien; op blote voeten dus om nadien door een pak modder terug naar boven te kruipen.
En de voeten terug proper te krijgen. Een voetbadje van de 'locals' deed wonderen.
Onze gast-Sjotbiker (collega van de Werner zijn werk die) kreeg ondertussen een klop van de hamer en op CP2 spraken we af met ons 6 verder te rijden.
Bij opgave aan een checkpoint brengen de mensen die daar staan je terug naar de aankomst. Je mag dan uiteraard de dag nadien terug starten indien je kan.
Onze toer ging verder met schitterende vergezichten op de groene jungleheuvels en beetje bij beetje bereikten we de finish.
Ondertussen bleek onze gast-Sjotbiker na 3 drinkbussen ORS volldig gerecupereerd en haalde hij ons tegen het einde aan - wegens onze vele stops voor foto's en bandenplakken - nog terug in.
Uiteindelijk bolden we met 7 relatief "fris" over de streep op Golden Eye waar er 8 andere deelnemers de aankomst niet zouden halen.
Nog vermelden dat :
- de Werner volledig gerecupeerd is van zijn inzinking tijdens de eerste dag
- de Vje alles op water en vetverbranding rijdt
- den Dave al 2 dagen met 1 rem rijdt; morgen krijgt hij een nieuwe voorrem van iemand die opgeeft
- de Ronny vandaag 3 platte banden heeft gereden
- de Luc hier al veel Frans heeft geleerd : bonjour, bon arrivee, cadeau cadeau cadeau
- ikzelf vandaag ongeveer 10 liter heb gedronken
- ORS (poeder van natrium, kalium) wonderen doet; het doet "lijken" verijzen

Benny

Bethania

Vrijdag 6 nov
=======
Omdat groep Groen als eerste mocht starten - om 7u30 - moesten we al vroeg uit de veren.
Onze wekker was een kokosnoot die rond kwart na 5 uit een van de palmbomen viel naast den Dave zijn tent.
Na een snel maar stevig ontbijt vertrokken we op pad met onze Garmins (GPS) en GoPro's (camera's).
Via brede rode grintwegen gingen we de eerste single tracks op.
Regelmatig passeerden we een Afrikaans dorpje waar we even stopten voor een "Franstalig" babbeltje,
het uitdelen van ballonnen, en om de nodige foto's te maken.
Na checkpoint CP1 (bevoorrading na 30km) kwam een eerste echte uitdaging.
We moesten een rivier doorwaden met het water tot aan de kin (en de Vje tot aan zijn oren).
We kregen hulp van de "lokals" om heelhuids met onze fietsen en baggage aan de overkant te geraken.
En voor ons meteen ook een goeie verfrissing tijdens hele warme dagen.
Tussen CP1 en CP2 passeerden we een kerkje waren een aantal vrouwen aan het zingen en dansen waren.
Al gauw stonden de Sjotbikers mee op de dansvloer voor een leuk muzikaal feestje.
Na CP2 volgde nog een zwaar stuk : eerste moesten we opnieuw een rivier oversteken
en aansluitend volgde een lang kanaal van 1 km onder de groene natuur.
Schitterende decor maar het nam ons een dik half uur om al ploeterend over aan het uiteinde te geraken.
Op 10km van het einde volgde het hoogtepunt van de dag : een laatste dorpje met 100den over entoesiaste kindjes.
Toen we stopten werden we overrompeld. 10 minuten later waren een aantal van hen moet onze bikes door het dorp aan het rijden. Hilarisch.
Met ne smile tot achter de oren kwamen we binnen. De spagetti na aankomst smaakt super.
Vanavond nog eens flink bijeten (biefstuk) om morgen klaar te zijn voor de zwaarste rit.
Benny

Een klopke van de hamer

Donderdag 5 nov
=========
Deze morgen ontwaakten we voor het eerst in onze tentjes op Togolese bodem, in ons bivac in Bethania :
een oud presidentieel domein, redelijk vervallen maar in het groen met voldoende toiletten en douches.
De tenten stonden bij aankomst opgesteld in 4 groepen - per kleur en verder op nummer. Allemaal goed georganiseerd dus.
Iedereen bleek deze morgen redelijk goed geslapen te hebben op zijn matje; en dus fris wakker.
Na het douchen zaten we om 7u30 aan het ontbijt.
Van in de morgen steeg de temperatuur redelijk snel naar subtropische hoogte.
Het in mekaar steken van de fietsen in volle zon maakte een slachtoffer in onze groep.
De Werner kreeg een ferme inzinking.
Na een koude douche besloot de arts 2 zoutbaksters te geven en hem hem een tijdje in een frisse kamer te houden.
Ondertussen is hij terug op de plooi.
Nog meegeven dat ook het fietstransport een slachtoffer maakte. Zijn voorrem bleek bij aankomst stuk.
Zijn voorrem werd op de plaats van de achterrem gezet. Opgelost op zijn Afrikaans.
Na een briefing in de voormiddag en de lunch werd een lokale toer gedaan van 20km om het materiaal te testen
en kennis te maken met wat ons de komende dagen te wachten staat.
Uiteindelijk waren we een beetje voor donker terug.
Seffens volgt nog een gedetailleerde briefing over de rit van morgen en aansluitend een barbeque
(we hebben de Belgische kampioen barbeque in de crew zitten). Zal smaken.
Hopelijk iedereen klaar voor de eerste 100 km morgen.
Benny

Lange vlucht

Na een goeie maar lange vlucht met tussenlanding in Accra - waar we trouwens lekke band hadden - zijn we door Jan de piloot veilig en wel aan grond gezet in Lome. Onderweg kregen we een grote verrassing : de Sjotbikers mochten tijdens de vlucht per 3 langs in de cockpit. Nog straffer werd het toen Jan ons per 2 uitnodigde  in zijn cockpit om de 2 landingen mee te volgen. Indrukwekkend om mee zo'n toestel "aan de grond te zetten". De beelden volgen later nog wel. In de luchthaven van Lome overviel ons voor de eerste keer de Afrikaanse mentaliteit - jaja jullie bagage komt wel straks - -  alsook de eerst de warmte en vochtigheid. Zal echt wennen worden de eerste dagen. En veel drinken.

Na controle van onze temperatuur en visum wachtte ons nog een stevige busreis. Rond middernacht hebben we voor de eerste keer in onze tenten kunnen kruipen. En met ons de eerste kevers en spinnen. Benieuwd hoe ons omgeving en de natuur zich toont morgenvroeg. i

Benny

In Zaventem

Vlucht vertrokken richting togo. Op schema dus.

De spanning stijgt

Minder dan 24 uur voor de afreis kriebelt het bij iedereen. De zenuwachtigheid neemt toe gezien het aantal berichtjes naar mekaar vandaag.

We beseffen nu dat een reiszak van 100 liter vullen met fiets- en privégerief voor de komende 10 dagen naar een onbekende en primitieve bestemming niet evident is. En dat we moeten keuzes maken.Voordeel is dat we met een groepje van 6 zijn en we bepaalde dingen per 2 of voor de ganse groep zullen meepakken (fietsmateriaal, medicatie, ...). 

De fietsen zijn ondertussen in hun doos onderweg naar Zaventem.  Deze worden vanavond al in een container klaar gezet. Onze vlucht voor morgenvoormiddag :

Er is een een tussenlanding voorzien in Ivoorkust. Vermoedelijk aankomst in de Lomé (hoofdstad van Togo) is voorzien rond 18u30. Vandaar wacht ons nog een busreis van 90km (3 bussen begeleid door politie escorte) naar onze 1ste bivakplaats.Het tijdsverschil met Togo is miniem. De klok een uurtje terugdraaien en we zijn mee daar. 
De vlucht op zich zal al speciaal worden. De piloot van onze vlucht morgen is toevallig :-) iemand uit ons eigen Hulshout. Hij heeft zijn crew ook al op de hoogte gebracht over zijn medeburgers. Benieuwd welke ontvangst we op “zijn” vliegtuig zullen krijgen.

Benny